TRINIDAD NG MGA ROMANO

Narito, at sa ilang libong taon sa mga kasaysayang nilakaran ng mga piling karakter ng Lumang Tipan ng Biblia, ni minsan ay hindi nabanggit ng mga kinilalang banal ng Dios (propeta) ang salitang “TRINIDAD (Trinity),” o yaong salitang shlee sheeyah (Group of three).Sapagka’t ang kaisaisang katuruan na isinulong nilang lahat sa kanikanilang kapanahunan ay ang Monotheism, na kung lilinawin ay ang pagsamaba at pagkilala sa kaisahan nitong persona ng Dios.

Gayon ma’y hindi kakaunting ulit na binanggit ng mga propeta ng Dios ang Elohim, na sa biglang unawa ay nagpapahayag ng karamihan ng Dios sa bilang. Subali’t kung ang titingnan sa salitang ito ay ang natatangi nitong esensiya ay makikita ng maliwanag, na ang Elohim ay hindi kailan man tumukoy sa maraming persona ng Dios, kundi sa payak na paliwanag ay tumutukoy sa maraming bahagi ng Dios.

Ang persona ay tumutukoy sa entidad na pumapaloob sa kalagayang Dios. Kaya kahit ilang persona ay maaaring pumasok sa kalagayang ito, upang masabing kung tatlo (3) nga ay tatlong persona sa kalagayan ng iisang Dios. Ang Dios nga kung uunawaing mabuti ay iisa lamang sapagka’t itinuring ng marami na ito’y isa lamang na kataas-taasang kalagayan. Sa makatuwid ay iisa lamang ang kalagayang ito at wala ng iba pa, kaya nga maaaring kargahan ng kahit ilang persona ang kaisaisang kalagayang nabanggit. Gaya halimbawa ng Persona ng Ama, Persona ng Anak, at Persona ng Espiritu Santo. At yao’y maliwanag na tatlong magkaka-ibang persona sa kalagayan ng iisang Dios.

MGA NILALANGKAPAN NG ESPIRITU (1 OF 2)

Sa simula pa nga lamang ay tanyag na ang pagsanib ng Espiritu sa katawan ng mga piling tao. Lingid sa kabatiran ng marami, ito’y patuloy na umiiral hanggang sa ngayon at naging isang matibay na batayan ng katotohanan sa ilang nakalipas na malayong kapanahunan. Gaya ng mga may diing pahayag na matutunghayan sa tinatawag na Lumang Tipan ng Bibliya, at ang ilan sa mga yaon ay gaya ng mababasa sa mga sumusunod na talata.

DEUT 18 :

18  Aking palilitawin sa kanila ang isang PROPETA sa gitna ng kanilang mga kapatid, na gaya mo; at AKING ILALAGAY ANG AKING MGA SALITA SA BIBIG NIYA, at KANIYANG SASALITAIN SA KANILA ANG LAHAT NG AKING IUUTOS SA KANIYA. (Amos 3:7) 

MGA NILALANGKAPAN NG ESPIRITU (2 of 2)

Ito’y katunayan lamang na ang pagiging isa sa bilang ng Ama nating nasa langit noon pa mang simula ay napakaliwanag na aral ng Dios. Sa gayo’y maituturing na isang napakalaking kasinungalingan, kung ang espiritu na lumalangkap sa sinoma’y magpapakilala ng ibang Dios, maliban sa kaisaisang Ama at Dios na nasa langit. Hindi na nga ito maituturing na aral pa ng kabanalan, kundi maipasisiyang bunga ng mapanlinlang na aral ng diyablo.

Ano pa’t sa lubhang malayong kapanahunan pa lamang ay nagsilitawan na ang mga diosdiosan, mula sa likha ng mapaglarong kaisipan ng mga tampalasan, at ang lahat ng mga yaon kailan ma’y hindi kinilala ng Ama nating nasa langit. Palibhasa’y siya lamang ang kaisaisang Dios na eksistido sa lahat ng kaluwalhatian. Dahil dito, kaya tinawag na mga diosdiosan ay hindi inaari ng katotohanan, na mga likha ng may kamangmangang kaisipan lamang.

KAHALAGAHAN NG KAUTUSAN KAY JESUS

Sa kasagsagan ng mga kapanahunang nagsipagdaan sa kasaysayan ng mga anak ni Israel ay tiniyak ng kaisaisang Dios ang kaligtasan nila na naging masunurin sa natatangi niyang kalooban. Kaya sa kahustuhan ng kapanahunan ay ibinaba niya sa pamamagitan ni Moises ang mga kautusan ng pagibig sa Dios, at ang mga kautusan ng pagibig sa kapawa, na walang iba kundi ang sampung (10) utos na nasusulat sa tapyas ng mga bato.

Ang buong sangbahayan ni Israel na noo’y lubos na sumasa-ilalim sa pagkaalipin nitong Paraon ng Egipto ay idinaing sa kaisaisang Dios ang kaawa-awa nilang kalagayan sa panahon nilang yaon. Kaya naman sila ay pinaparoonan kay Moises at Aaron, upang sila’y palayain mula sa malaon na nilang pagkaalipin. Sa madaling salita ay nangyari ang pagpapalaya sa kanila sa kabila ng hindi kakaunting ulit na pagmamatigas ng puso ng Paraon.

Ayon nga sa kalooban ng kaisaisang Dios ay naganap ang pangkalahatang paglayang yaon ng mga anak ni Israel mula sa malaong pagkaalipin. Ano pa’t hindi nagtapos doon ang nabanggit na pagsagip, sapagka’t muli ay nakamit nila ang isa pang pagpapalaya sa pangalawang pagkakataon. Ito’y nang pagkalooban sila ng sampung (10) kautusan na tinanggap ni Moises sa taluktok ng bundok Sinai.

HUWAD NA JESUCRISTO

 Sa kalipunan ng mga tao maging noong simula hanggang sa kasalukuyang panahon na ating pinagdaraanan, ay nagkakaroon ng saysay ang mga bagay alinsunod sa mga naging pahayag ng sinomang doo’y may ganap na kaugnayan. Kahi man sila’y mga saksi lamang sa anomang kaganapan. Sa kay lawak na larangan ng pananaliksik matapos ang isang masusi at maingat na pag-aaral at hindi kakaunting eksperimento ay nagbubunga ng kaliwanagan, o kung hindi ma’y bahagyang nalalahad ang dati ay mga kubling bagay.

Ang gayong mga gawa ay binubuo ng isang  pangkat ng mga dalubhasa na may kanikaniyang kabihasnan sa iba’t ibang sangay ng mga bagay na tumutugon sa larangang hinihimay ang kasarinlan at kabuoan. Narito ang pamunuan at mga tauhan na natatanging saksi sa mga bagay na may lubos na kinalaman sa gawain nilang yaon.

AMA NAMIN (Ang Orasyon ni Jesus)

JUAN 20 :

17  Sinabi sa kaniya ni Jesus, Huwag mo akong hipuin; sapagka’t HINDI PA AKO NAKAKA AKYAT SA AMA, nguni’t pumaroon ka sa aking mga KAPATID, at sabihin mo sa kanila, Aakyat ako sa AKING AMA, at INYONG AMA, at AKING DIOS at INYONG DIOS.

Sa patibayang aral na nalalahad sa itaas ay hindi maitatanggi ninoman, na mula sa bibig ni Jesus ay lumabas ang mga salita, na ang kaniyang kinikilalang Ama ay siya rin nating Ama. Gayon din ang sinasamaba niyang Dios ay siya rin nating Dios. Kung gayo’y napakaliwanag na Ama nating lahat ang kaisaisang Dios na nasa langit.

Dahil dito, ang Espiritu ng Dios na namahay at naghari sa kabuoan ni Jesus sa natatangi niyang kapanahunan ay tinuruan tayong manalangin sa Ama nating nasa langit, na sinasabi,

SARO NG KABANALAN (Holy Grail)

DEUT 18 :

18  Aking palilitawin sa kanila ang isang PROPETA sa gitna ng kanilang mga kapatid, na gaya mo; at AKING ILALAGAY ANG AKING MGA SALITA SA BIBIG NIYA, at KANIYANG SASALITAIN SA KANILA ANG LAHAT NG AKING IUUTOS SA KANIYA. (Amos 3:7)

EXO 4 :

12  Ngayon nga’y yumaon ka, at AKO’Y SASAIYONG BIBIG, AT ITUTURO KO SA IYO KUNG ANO ANG IYONG SASALITAIN.

JER 1 :

9  Nang magkagayo’y iniunat ng Panginoon ang kaniyang kamay, at hinipo ang aking bibig; at sinabi sa akin ng Panginoon, Narito, INILALAGAY KO ANG AKING MGA SALITA SA IYONG BIBIG.

SAMSON AT DELAILA

Ayon sa kasaysayang mababasa sa aklat ng mga Hebreo ay isang tao si Samson na may pambihirang kalakasan. Siya ay isang Israelita at tubong Nazaret at may mahabang buhok na siyang lihim ng kaniyang lakas. Sa panahong yaon ay hindi lamang siya ang nagtataglay ng mahabang buhok, subali’t si Samson lamang ang bukod tanging may lakas na hindi masusumpungan sa sinomang lalake na may gayong kalagayan.

Ang pangalang ito ay naging simbulo ng lakas na hanggang sa kasalukuyang panahon ay hindi pa nalilimutan ng tao. Nguni’t kung titingnan sa malalim na kahulugan ang buong pangyayari na tumutukoy sa buhay ng naging pinaka malakas na tao sa kasaysayan ng ating mundo;  Mapapagunawa ng walang pagaalinlangan na ang kasulatang tumutukoy sa usaping ito ay isang talinghaga, na kung uunawain sa literal na pananaw ay tiyak na ikatitisod ng sinoman. Sapagka’t ang talinghagang ito ay tumutukoy sa matuwid na pakikipagunawaan ng tao sa Dios na lumikha at umanyo ng lahat.