ANAK NG TAO

Mula sa balumbon ng mga sagradong kasulatan na masusumpungan sa banal na Tanakh ng kaluwalhatian, ay "anak ng tao" ang karaniwang tawag ng kaisaisang Dios ng langit sa mga kinikilala niyang mga lingkod. Ang gayong katawagan ay tumutukoy sa mga inihalal niyang propeta, hari, at iba pa.

Eze 2 :

1  At sinabi niya sa akin, ANAK NG TAO, tumayo ka ng iyong mga paa, at ako'y makikipagsalitaan sa iyo. 

2  At ang Espiritu ay sumaakin nang siya'y magsalita sa akin, at itinayo ako sa aking mga paa; at aking narinig siya na nagsasalita sa akin. 

Eze 2 :

3  At kaniyang sinabi sa akin, ANAK NG TAO, sinusugo kita sa mga anak ni Israel, sa mga bansa na mapanghimagsik, na nanganghimagsik laban sa akin: sila at ang kanilang mga magulang ay nagsisalangsang laban sa akin, hanggang sa kaarawan ngang ito.

Elohim (God, gods, god)

Katotohanan na noon pa mang una, hanggang sa panahon nating ito ay lubhang marami ang may malaking kakulangan ng kaalaman hinggil sa orihinal na salita ng teksto (Tanakh). Mula sa kadahilanang iyan ay hindi sinasadyang silay makalikha ng mga hidwang katuruang pangrelihiyon. Ang mga iyon sa makatuwid ay malabis ang paghihimagsik sa katotohanan na masusumpungan sa balumbon ng mga nabanggit na kasulatan (Tanakh). Mayroon din namang ilan, na kahi man nalalaman ang matuwid hinggil sa usaping may kinalaman sa nabanggit na balumbon ng mga banal na kasulatan, sila'y nagpatuloy pa rin sa pagpapairal ng mga likha nilang pilipit na katuruang pangrelihiyon.

Halimbawa niyan ay ang tungkol sa aral ng Trinidad, na ang salitang Hebreo na tumutukoy sa אלהים ('ĕlôhîym) di umano ang isa sa pinakamatibay na katunayang biblikal, na nagpapatotoo sa maraming persona ng Dios. Iyan nga ang itinuturing ng marami na kongkreto nilang katibayan, na nagbibigay diin sa tatlong (3) persona, na ayon sa kanila ay kalagayang nilalapatan ng Dios.

Giit ng ilan, ang salitang אֱלוֹהַּ ('ĕlôahh) ay ang anyong pang-isahan (singular form) ng Dios, at kung may gayon Siyang anyo ay matuwid lamang na wikaing mayroon ding anyong pangmaramihan (plural form) ang Dios. Iyan ay wala ngang iba, kundi ang salitang אלהים ('ĕlôhîym). Sa kanila ay naging sapat na nga ang katibayang iyan, upang mapatunayan mula sa salita mismo ng Dios, na ang Kaniyang persona ay higit sa bilang na isa.

Gayon ma’y hindi nagpabaya ang mga tunay na tagapagtaguyod at tagapagtanggol nitong balumbon ng mga banal na kasulatan (Tanakh). Sapagka’t sa artikulong ito ay gaya ng kadiliman na sinikatan ng liwanag ng araw ang usaping ganap na may kanalaman sa salitang  אלהים ('ĕlôhîym). Ang gabi sa makatuwid ay hinalinhan ng araw, upang ang ultimo kailiit-liitan bahagi ng mga bagay at kasuluksulukan ng mga dako ay hindi makubli sa paningin at pang-unawa ng mga kinauukulan.

Hinggil sa napakahalagang usapin na may ganap na kinalaman sa salitang iyan ay gaya nga ng mga sumusunod na paliwanag.

PERSONAL NA TAGAPAGLIGTAS

Una sa lahat, ang marami ay laging inaala-ala ang pangsarili nilang kaligtasan mula sa iba't ibang nakaakmang kaganapan na nakapagdudulot ng sarisaring kapahamakan. Dahil diyan ay kanikaniya ang ginagawang kaparaanan ng pag-iingat, maiwasan lamang ang mga bagay na kadalasan ay nagiging sanhi ng kasawian.

Gayon din naman sa personal na kaligtasan ng ating kaluluwa, ang marami ay inilalagak ang kanilang lubos na tiwala sa Dios, na kung saan ay pinaniniwalaan na may ganap at hustong kakayahan na pangalagaan at ipagsanggalang ang sinoman sa anomang uri ng masamang kapalaran.

Kaugnay niyan ay isa ng relihiyosong kaugalian, na palagiang itinuturo ng hindi kakaunting tagapangaral ang pagkakaloob ng hindi matatawarang tiwala kay Jesucristo bilang personal na tagapagligtas ng lahat. Anila, iyan ay mula sa kadahilanang siya ayon sa kasulatan ang nag-iisang tagapaglitas ng kaluluwa at tagapagpatawad ng kasalanan.

May katotohanan nga kaya ang nakaugaliang aral na iyan na natutunan ng marami, o baka naman mula sa personal na opinion lamang nila ang gayong katuruan. Hinggil sa mga kapanipaniwala at katiwatiwalang katunayang biblikal ay malugod naming tatanglawan ng kaukulang rayos ng liwanag ang may kalabuan na usaping iyan.

Ang Ama na nasa Langit

 

Courtesy of Google Images

Noon pa mang una ay isa ng malaking usapin ang tungkol sa kaisisang Dios na nasa langit. Ama ang nakaugaliang itawag ng marami sa Kaniya, at pinaniniwalaan nilang nag-iisa lamang ang Kaniyang Anak, at siya ay walang iba, kundi itong si Jesus ng Nazaret. Isa lamang iyan sa hindi kakaunting palapalagay ng mga tao hinggil sa likas niyang kalagayan.

May nagsasabi din na siya ay "hindi anak ng Dios na Dios," kundi "anak lamang ng tao na tao." Ano pa't giit ng iba ay "hindi anak ng Ama itong si Jesus, kundi siya mismo ang Ama," sapagka't nasusulat na siya at ang Ama ay iisa. Ang iba naman ay nagsasabi na siya ay "tao at Dios," dahil sa pahiwatig umano ng kasulatan na siya ay "Dios na nagkatawang tao."

Ang mga argumentong iyan ay walang katapusan na pinagbabangayan ng marami noon pa mang una hanggang sa kasalukuyan nating panahon. Gayon man, kung bibigyan lamang ng pagkakataon ang Katuruang Cristo na liwanagin ang hindi matapostapos na isyung iyan ay hindi magiging mahirap sa atin, na maunawaan ng lubos ang katotohanan tungkol diyan.

Ang Katuruang Cristo, palibhasa'y mga sagradong aral (evangelio ng kaharian) na masigla at may galak sa puso na ipinangaral ng sarili niyang bibig ay taglay ang mga presisyon at eksaktong paglilinaw sa mga magugulong isyu na gaya niyan. 

Huwag nga lamang iyan lalakipan ng ibang evangelio (evangelio ng di pagtutuli) ay may katiyakan, na kasusumpungan ng mga katuwiran na sinasang-ayunang lubos ng katotohanang sumasa Dios ng langit.

Gawin naman natin ngayon na alisin sa eksena ang panggulong ibang evangelio nitong si Pablo, at subukan naman natin na bigyang pagpapahalaga ang Katuruang Cristo, na kay laon ng niwawalang kabuluhan ng marami. Kaya ngayo'y tingnan natin, kung ano ang kalalabasan ng mga salita na mismo ay iniluwal ng sariling bibig ni Jesus hinggil sa usapin na may kinalaman dito.

CRISTIANO NG DIOS

Jesus preaching the Gospel of the Kingdom

Ang usapin bang tumutukoy dito ay kailangan pang pag-aksayahan ng ating panahon, gayong talastas ng marami na ang katawagang Cristiano ay inaari ng hindi kakaunting samahang pangrelihiyon sa apat (4) na direksiyon ng ating mundo. Gayon pa man ay ilan kaya sa lubhang karamihan ang nakaka-unawa sa tunay na kahulugan ng salitang iyon, at gaano karami ang bilang ng mga may ganap na pagkabatid sa tunay na aral at katuruang nilalaman ng Cristianismo?

Mashiyach sa wikang Hebreo ang katagang Cristo. Christ o Messiah sa Ingles, Christus sa Italya, Khristos sa Griego, at Cristo sa ating wika. Ang nag-iisang ibig sabihin nito ay “pinahiran,” at katagang nagpapahayag ng banal na kalagayang lubos na kinikilala ng Dios. Mabibigyang diin na ito’y isang katawagan na naglalahad ng pagiging masunurin ng isang tao sa mga kautusan, palatuntunan, at kahatulan ng kaisaisa nating Ama na nasa langit.

Ang sinoman sa makatuwid na masigla at bukal sa puso na nagsasabuhay ng kabanalan na masusumpungan sa isang itinuturing na Cristo ay maaaring matawag na isang Cristiano. Ginagawa niya ang mga bagay na isinasabuhay ng nagtataglay ng gayong natatanging sagradong kalagayan. Ang pagkilala sa estado niyang iyan ay naaayon sa mga katunayan na binibigyang diin ng sina-unang (Masoteric Texts) balumbon ng mga banal na kasulatan.

Sabi ng "Panginoon" sa aking "panginoon"

King David

Sinabi ng Panginoon sa aking panginoon, umupo ka sa aking kanan, hanggang sa aking gawing tungtungan mo ang iyong mga kaaway (Awit 110:1).

A

ng Lumang Tipan ng Biblia ay hindi maikakaila na kinikilala sa apat (4) na direksiyon ng mundo bilang isang kongretong patibayang aral sa larangan ng totoong kabanalan. Isang balumbon ng mga sagradong kasulatan, na nagpapahayag ng mga katuruang sinalita nitong Espiritu ng Dios, sa pamamagitan ng mga nangabuhay na banal (propeta) sa iba’t ibang lubhang malayong kapanahunan. Gayon ma’y isang katotohanan din naman na nararapat tanggapin ng lahat, na iilan lamang sa dinamidami ng tao sa ating daigdig ang lubos na nakatatanaw sa tunay na anyo ng nabanggit na kasulatan.

Bunga nito’y laganap sa kalupaan ang kamangmangan at kawalang malay ng marami sa katuwiran ng Dios na binibigyang diin sa iba’t ibang aklat pangkabanalan na nilalaman nito. Ito’y isa sa pangunahing dahilan, kung bakit hindi kakaunti ang mga tao na lihis sa matuwid na landas ng buhay sa kalupaan.