S
|
a malawak na daigdig ng Cristianismo ay karaniwan na lamang ang salitang pananampalataya, at ito’y nakasanayan ng gawing sukatan ng pakikipag-isa kay Jesus na kinikilala nila bilang isang Dios na totoo. Wika ng iba, kung kaya hindi matagalan ng marami ang pagsubok ay nang dahil sa kawalan, o sa kakapusan niya nito. Mayroon namang nagsasabing sila’y tumatanggap ng siksik at liglig na biyaya palibhasa’y husto ang taglay nilang pananampalataya.
Sa kalakarang ito’y tila ba hindi nauunawaan ng marami kung papaano ginaganap ang pananampalataya na may pagsang-ayon ang katotohanan. Kasi nama’y binibigyang diin ng hindi kakaunting mangangaral nitong Cristiano ni Pablo, na ang kautusan ng Dios ay walang anomang kakayanan sa ikasasakdal, o sa ikababanal ng kaluluwa, at gaya ng nasusulat ay sinabi,