ANG BAHAGHARI (Rainbow)

Ang perpektong arko ng bahaghari

Sa kahabaan ng maghapon tuwing babagsak ang ulan ay tila himala na nagpapakita sa marami ang bigkis ng iba’t ibang kulay na umaarko ng banayad sa hindi gaanong kalayuan. Gayon din naman sa kaiinitan ng araw ay lumilitaw ang ganyang kahanga-hangang tanawin sa paligid ng mga talon (falls) sa kabundukan. Iyan ay isang hindi pangkaraniwang tanawin na masiglang ipinamamalas ng inang kalikasan sa ating mga mata. Ang ganda nito’y hindi maihahambing sa kahit ano pa mang naggagandahang likas na panoorin sa kalupaan. Hatid nito ang trangkilidad, na nagpapahayag ng di maipaliwanag na kagalakan at kapayapaan sa sinoman.

Bahaghari (rainbow) ang naka-ugaliang itawag ng marami sa phenomenon na iyan. Sa kalaunan, at sa kasagsagan ng mga nakalipas na pagsasalin ng hindi kakaunting lahi ay nakasanayan na ng lahat sa buong kapuluan ang gayong katawagan sa kagilagilalas na panooring nabanggit. Bagay na nagbigay inspirasyon sa marami, upang lumikha ng samo’t saring kuwento (alamat), na naghahayag ng mga hakahaka tungkol sa pinagmulan nito na iniuugnay sa buhay ng mga tao, bagay, at kalikasan.

HOMOSEXUALIDAD

May basbas ng Dios

Mga paunang salita:

Bago ang lahat ay ipina-uunawa namin na ang mga katuwiran na laman ng mga banal na kasulatan ang siyang humuhusga ng kamalian sa marami, at kailan man ay hindi naging kami. Ang kasulatan din naman ang madiing nagwiwika, na ang gawang taliwas sa kalooban ng kaisaisang Dios ay kasuklamsuklam at karumaldumal sa Kaniyang paningin. 

Matuwid na layunin naming ilahad lamang sa mga kinauukulan ang mga salita (evangelio ng kaharian) na ipinangaral ng sariling bibig ng mga totoong banal ng Dios. Mga katiwatiwalang katunayang biblikal lamang ang tangi naming pinagbatayan sa pagbabalangkas at pagbuo ng akdang ito. Hindi namin kailan man hinangad, o ninais na atakihin, ni husgahan man ang sinoman sa aming kapuwa. 

Hangad namin ang ibayo ninyong pang-unawa sa paksang usapin na nilalaman ng akdang ito, maraming salamat.

Sa aklat ng Genesis ay madiing winika, na ang lalake ay iiwanan ang kaniyang ama at ina, upang siya ay pumisan at makisama sa babae na kaniyang asawa (Gen2:24). Diyan ay lumalabas na ang nilalang lamang ng Dios sa kalupaan ay ang dalawang kasarian na kumakatawan sa lalake at babae. Bukod doon ay wala ng iba o karagdagang kasarian na inilakip ang lumikha sa nauna na niyang ipinahayag at ipinakilalang dalawang (2) uri ng tao sa kalupaan.

Nakikilala ang bawa’t isa mula sa taglay nilang kalikasang maskulino at femenine na pinagtitibay ng kanikaniyang kaariang seksuwal. Ito ay isang perpektong tambalan na masiglang umiiral noon pa mang unang kapanahunan. Taglay ng bawa’t isa ang banal na basbas (Gen5:2) ng sa kanila ay lumikha. Dahilan upang ang tao ay maluwalhating makasunod sa kautusan ng pagpaparami (Gen 1:28) na gaya ng buhangin sa dalampasigan. Ang mga hayop ayon sa padron ng dalawang kasariang nabanggit ay patuloy din namang dumami alinsunod sa kani-kanilang itinakdang layunin sa kalupaan.

ANG MGA HUKOM

Noon pa mang una, sa kapanahunan pa lamang ng mga matatandang sibilisasyon ng mga tao ay hindi kailan man nawala sa bawa't panahon ang mga hukom. Layunin nito na pairalin ang patas na kahatulan, sa ikapagtatamo ng katarungan na sinasang-ayunan ng katotohanang maka-Dios. 

Sila sa madaling salita ang mga kinatawan ng katuwiran, na siyang emisaryo ng katarungan sa sangkatauhan. Diyan napapagkilala ang pagkakapantaypantay ng lahat sa paningin ng Ama nating nasa langit. Sapagka't ang lahat ay may pagkakataong makamit ang hustisya alinsunod sa batas ng Dios.