Matuwid na layunin naming
ilahad lamang sa mga kinauukulan ang mga salita (evangelio ng kaharian) na
ipinangaral ng sariling bibig ni Jesus. Mga katiwatiwalang katunayang biblikal
lamang ang tangi naming pinagbatayan sa pagbabalangkas at pagbuo ng akdang ito.
Hindi namin kailan man hinangad, o ninais man na atakihin, ni husgahan man ang
alin mang doktrinang pangrelihiyon na tinitindigang matibay ng sinoman. Anomang
komento mula sa amin na mababasa sa artikulong ito ay may lubhang matibay at
kongkretong batayan. Dahil diyan ay maliwanag na ang aral pangkabanalan na
ipinangaral ng Cristo (Mashiach) ang siyang humuhusga sa pilipit na pagka-unawa
ng marami sa salitang “ matuwid, at katotohanan.” Hindi namin kailan
man hingangad na husgahan, ni ilagay man sa kahiyahiya at abang kalagayan ang aming
kapuwa. Kundi sa pagnanais na maghayag lamang ng mga sagradong aralin na sinasang-ayunang
lubos ng katuruang Cristo (Messianic teachings).
Sa larangan ng Cristianismo ni Pablo ay nalalahad ang doktrinang pangrelihiyon (evangelio
ng di pagtutuli) na umano’y nagpapawalang kabuluhan sa mga katuruan na
ipinangaral ng mga propeta (mashiyach)
nitong lumang tipan ng Bibliya (Tanakh). Partikular sa mga iyon ay ang sampung (10) kautusan na tinanggap ni Moses sa taluktok ng bundok Sinai. Sa
kinalap naman na iba’t ibang istoriya nitong si Lucas (Luk 1:1-3) ay sinasasabi na ang pag-iral ng kautusan at ng mga propeta ng sangbahayan
ni Israel ay nanatili hanggang kay Juan
Bautista lamang.