ANG PANGANAY AY HALAL NG DIOS SA KABANALAN

Mula sa banal na Tanakh (Jewish Bible) ay may mahigpit na habilin ang kaisaisang Dios tungkol sa mga lalaki na nagsisipagbukas ng bahay bata, o ng sinapupunan. Sila ang tinatawag na mga unang anak, o panganay. Kung lilinawin pa ay ang unang supling (lalaki) na kinikilalang pinakamatanda sa magkakapatid.

Sa mga sagradong katuruan na masusumpungan sa balumbon ng mga banal na kasulatan (Tanakh) ay may kakaibang pagtingin, at pagkilala sa mga panganay (elect) ang kaisaisa nating Panginoon Dios na nasa langit. Sila ay Kaniyang hinirang sa kalagayang ganap na lumalapat sa tunay na kabanalan. Sa mga hayop man ay gayon din Niyang sinasabi, na ang mga unang lalaking supling nila, bilang panganay ay lubos Niyang inaari at lubhang pinabanal ng kaniyang pagkahirang.

Gaya nga ng aral na natatala sa kasulatan ng mga totoong banal ay winika,

KATUWIRAN NG TANAKH

Mga paunang salita:

Matuwid na layunin naming ilahad lamang sa mga kinauukulan ang mga salita (evangelio ng kaharian) na ipinangaral ng sariling bibig ng mga totoong banal ng Dios. Mga katiwatiwalang katunayang biblikal lamang ang tangi naming pinagbatayan sa pagbabalangkas at pagbuo ng akdang ito. Hindi namin kailan man hinangad, o ninais man na atakihin, ni husgahan man ang alin mang doktrinang pangrelihiyon na tinitindigang matibay ng sinoman. Anomang komento mula sa amin na mababasa sa artikulong ito ay may lubhang matibay at kongkretong batayan. Dahil diyan ay maliwanag na ang aral pangkabanalan na ipinangaral ng Cristo (Mashiach) ang siyang humuhusga sa pilipit na pagka-unawa ng marami sa salitang “matuwid, at katotohanan.” Hindi namin kailan man hingangad na husgahan, ni ilagay man sa kahiyahiya at abang kalagayan ang aming kapuwa. Kundi sa pagnanais na maghayag lamang ng mga sagradong aralin na sinasang-ayunang lubos ng katuruang Cristo (Messianic teachings).

Ang panimulang salita sa isang artikulo ng Rayos ng Liwanag na pinamagatang "Hidwang Paniniwala (Heresy)" ay gaya ng mababasa sa sumusunod na talata.

Ang Tanakh ay katawagan na ginagamit ng Judaismo ukol sa batas kanonico (canon) ng Bibliyang Hebreo (Hebrew Bible). Kilala din ito sa taguring Masoretic Text, o Miqra. May tatlong (3) pinagkaugaliang dibisyon ang kasulatang nabanggit. Ang Torah (“Katuruan,” na kilala din sa tawag na Limang Aklat ni Moses), ang Nevi’im (“Mga Propeta”), at ang Ketuvim (“Katuruan”). Sa balumbon ng mga kasulatang iyan ay ipinakilala ang kaisaisang Dios at ang natatangi Niyang mga Kautusan, Palatuntunan, at Kahatulan. Diyan ay masigla at malugod na ipinahayag ng mga hari at ng mga propeta ang katuruang Cristo (Messianic Teachings).

Diyan ay natatala ang natatanging katuwiran ng kaisaisang Dios na siyang nag-iisang gabay ng sinoman, tungo sa uri ng pamumuhay na sinasang-ayunan ng larangang tumutukoy sa tunay na kabanalan. Ang pamantayang iyan ay sadyang itinalaga ng ating Ama, sa layuning pagkalooban ng nauukol na kaginhawahan at kapayapaan ang pagtahak ng Kaniyang mga anak sa matuwid na landas ng buhay sa kalupaan.

Hindi Niya kailan man ninais, ni inisip man na dumanas ang kaniyang mga anak ng anomang kahirapan at kapighatian sa itinataguyod nilang buhay dito sa lupa. Dahil diyan ay tiniyak niyang sa pamamagitan ng may galak sa puso at masiglang pagtalima sa Kaniyang mga kautusan, palatuntunan, at kahatulan ay tatamuhin nila ang maluwalhating kalagayan, bilang mga Anak ng pagsunod (kawan ng Dios) sa munting bahaging ito ng sistemang solar.