PATOTOO NI JESUS, HINDI KATOTOHANAN (Juan 5:31)

Mula pa sa kapanahunan ng mga totoong saksi ng Cristo ay isang napakatibay na paninindigan ng marami ang ganap nilang paniniwala sa mga salitang ipinangaral mismo ng sariling bibig ni Jesus ng Nazaret. Gayon man ay hindi maikakaila, na ang mga salitang iyon ay may pangangailangan ng kaukulan at presisyong unawa, upang makita ng maliwanag ang husto at makatotohanang konteksto ng mga iyon.

Una sa lahat ay matuwid na maging isang malinaw na kaunawaan sa lahat, na ang Cristo ng Nazaret ay nasa likas na kalagayang tao. Na sa natatanging panahon niyang iyon, sa kabuoan niyang pagkatao ay masigla at makapangyarihang pinamahayan at pinaghaharian ng Espiritu ng Dios (Espiritu Santo). Mula sa kaluwalhatian ng langit, ang nabanggit na Espiritu ay bumaba at lumukob sa kaniya matapos na ang bautismo sa pagsisisi ng kasalanan sa ilog ng Jordan ay matamo niya  mula kay Juan Bautista.

Isang bagay na hindi napag-unawa ng marami mula noong una at hanggang sa kasalukuyan nating kapanahunan. Ang personal nilang palagay ay kay Jesus mismo ang mga salita na namutawi mula sa sarili niyang bibig. Dahil diyan ay sa kaniya nila ibinaling ang lubos na tiwala at pananampalataya, na ang ganap na kaukulan ay tanging sa tunay na Dios lamang. Gayon ngang siya’y ganap na kinilala at lubos na sinampalatayanan ng higit na nakakarami hindi sa likas na kalagayang tao, kundi sa pinakamatayog na pagkilala bilang isang tunay na Dios.