PAANO NALALABAG ANG PANGALAWANG UTOS

Una sa lahat ay hindi kailan man namin nilayon na sirain ang kredibilidad ng sinoman sa aming mga kapatid, ni ibilad man sa kahiyahiyang kalagayan ang aming kapuwa. Bagkus, ang sa amin ay paglalahad lamang ng mga sumusunod na pahayag, kung paano nalalabag ng mga tao ang pangalawang (2) utos ng Ama nating nasa langit. Yamang mayroon mga nangaral hinggil sa kinikilala nilang doktrinang pangrelihiyon. Matuwid nila’y walang masama sa paggamit ng mga larawang inanyuan. 

Taliwas sa paniniwalang ito’y bayaan ninyong saliwan namin ng mga katiwatiwalang katunayang biblikal ang mga sumusunod na paliwanag.

Ang kaisaisang Dios na siyang Ama nating lahat ay nagbaba ng mga kautusan (10 utos) sa kaniyang mga anak sa kalupaan. Ito’y sa layuning itaas ang kalagayan nila mula sa pagiging karaniwan (ordinary) hanggang sa masiglang antas ng tunay na kabanalan (holy). Ano pa’t may mga anak na sadyang ang nalalaman ay paghimagsikan ang sarili nilang Ama, at sa gayo’y pinipilipit nila ang lubhang maliwanag Niyang mga salita na tumutukoy sa kautusan.

Tampok na usapin sa atin ngayo’y ang tungkol sa pangalawang (2) kautusan, gaya ng nasusulat,

REPORMA SA TRADISYONG ESPIRITISTA

Taun-taon ay ginugunita natin ang mapait na pagkamatay at maluwalhating pagkabuhay ni Jesus. Iyan ay binubuo ng pitong (7) araw na pag-aalaala sa kaganapang iyon. Sa saliw ng pag-aayuno ng bawa’t isa ay naitutuon ng karamihan sa ating mga sarili ang sagradong kalagayan sa mga araw na iyan. Ito'y natataon kadalasan sa huling mga araw ng Marso hanggang ikalawang linggo ng Abril. Tinatawag natin ang mahalagang kaganapang iyan na, “Mahal na araw.”

Nakaugalin na ng kapatiran, na sa panahong nabanggit ay umakyat sa kabundukan. Iyan ay sa layuning ipangaral ang tinatawag natin na evangelio sa mga pinaniniwalaang engkanto, na umano’y nangangailangan ng mabuting balita. 

Gayon ma’y tila ang salitang iyan ay hindi ganap na napapag-unawa ng higit na nakakarami sa kapatirang Espiritista. Sapagka’t ang nakaugalian nating ipinangangaral na evangelio ay hindi ang “evangelio ng kaharian”, kundi ang likhang katuruan ni Pablo, na kung tawagin ay “evangelio ng di pagtutuli".

Hinggil diyan ay bayaan ninyo na sa inyo ay linawin namin ng may kahustuhan ang lehitimong evangelio na karapatdapat na ipangaral sa mga buhay, at maging sa kaugalian (sali't-saling sabi ng mga tao) ay mga tinatamwag na Espiritu ng kabundukan (Engkanto).

ESPIRITISMO NG KATURUANG CRISTO

Layunin ng artikulong ito, na ipakita ng maliwanag ang Espiritismo alinsunod sa mga balumbon nitong Tanakh ng kaisaisang Dios ng langit. Iyan ay upang maunawaan ang lubhang malaking kaibahan nito sa espiritismo, o espiritualismo na nakalapat sa samo’t saring lokal na kaugalian at personal na interpretasyon ni Allan Kardec. 

Hindi upang gibain, o lansagin ang matibay na paninindigan ng sinoman na naniniwala sa kaniya. Kundi sa layuning ipakita ng maliwanag sa lahat ang kaisaisang dako, na kung saan ay masusumpungan ang perpektong kaayusan at dakilang balanse ng Dios, iyan sa makatuwid ang ESPIRITISMO NG KATURUANG CRISTO.

Mula sa sariling bibig ng Cristo ay masigla niyang ipinahayag ang mga sumusunod na salita, na sinasabi,

BUGTONG NA ANAK NG DIOS

Mula sa tradisyonal, o yaong nakaugaliang laganap na katuruan hinggil sa tinatawag na “Bugtong na Anak ng Dios.” Iyan ay hindi pinag-aalinlangan ng sinoman na direktang tukuyin sa gayong kabanal na kalagayan itong si Jesus ng Nazaret. Siya nga ang ayon sa nakasanayang aral pangkabanalan ay ang kaisaisang Anak ng Dios.

Sa tila katiwatiwalang pahayag at personal na turo ng sariling bibig ni apostol Juan.  Walang pag-aalinlangan, na ang kaisa-isang itinuturo ng kaniyang daliri, ay ito ngang si Jesus na nagtataglay ng titulong Cristo ang siyang bugtong na Anak ng Dios. Bagay na maliwanag ang pagkakatala ni apostol Juan sa tinatawag na sagradong kasulatan (NT)

Alinsunod sa maliwanag niyang pahayag hinggil sa paksang ito ay gaya ng mababasa sa ilang talata sa ibaba ang madiin niyang wika,

JUAN 1 :

18  Walang taong nakakita kailan man sa Dios; ang BUGTONG NA ANAK, na nasa sinapupunan ng Ama, siya ang nagpakilala sa kanya.

JUAN 3 :

16  Sapagka't gayon na lamang ang pagsinta ng Dios sa sanglibutan, na ibinigay niya ang kaniyang BUGTONG NA ANAK, upang ang sinomang sa kaniya'y sumampalataya ay huwag mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan.

JUAN 3 :

18  Ang sumasampalataya sa kaniya ay hindi hinahatulan; ang hindi sumasampalataya ay hinatulan na, sapagka't hindi siya sumampalataya sa pangalan ng BUGTONG NA ANAK NG DIOS.

1JUAN 4 :

9  Dito nahayag ang pagibig ng Dios sa atin, sapagka't sinugo ng Dios ang kaniyang BUGTONG NA ANAK sa sanglibutan upang tayo'y mabuhay sa pamamagitan niya.

Mula sa ilang talatang iyan sa itaas ay tiyakan na tutukuyin ng sinoman, na ang bugtong na Anak ng Dios ay wala na ngang iba pa, kundi ang Cristo Jesus. Kaugnay niyan, sa pagsusuri ng kasulatan ay makikita din ng napakaliwanag, na ang pahayag na iyon ay hindi nagmula sa sariling bibig ng Cristo, kundi galing lamang sa matibay na paniniwala ni apostol Juan sa likas na kalagayan ni Jesus.

Mga Isiningit (insertion) na Salita sa Bibliya ng mga Tagapagsaling-wika

Isang napakahalagang kaalamang biblikal na maunawaan mula sa orihinal na kasulatang Hebreo (Old Testament [Tanakh]) at sa tekstong Griego (New Testament), na sa mga kasulatang iyan ay walang mga panaklong (parentheses o bracket), tuldok (period), kuwit (commas), mga panipi (quotation) o tandang pananong (interrogation marks).

Gayon man, nang ang orihinal na textong Hebreo at orihinal na textong Griego ay isalin sa Ingles ay minabuti ng mga tagapagsaling-wika (translator), na ang kanilang salin (translation) ay lagyan ng mga bantas (punctuation marks).

ANG PANAKLONG (PARENTHESIS)
Gaya halimbawa ng panaklong (parenthesis). Ito ay ginamit ng mga tagapagsaling-wika ng bibliya sa layuning bigyan ng akmang sintido o kapanipaniwala na kahulugan at unawa ang teksto (Hebrew/Greek) sa saling Ingles. Ang salitang "parenthesis" ay nagmula sa wikang Griego, na ang ibig sabihin ay "pagpapasok, pagsisingit, o paglalakip (insertion)".

TIPAN KAY MOSES NANANATILING BAGO

Ang kaisaisang Dios (YHVH) ay hindi miminsan na nakipagtipan sa kaniyang mga banal. Iyan ay isang napakaliwanag na katunayang Siya ay umiral sa lubhang malayong nakaraan, at nananatili sa kasalukuyan, hanggang sa mga darating pang iba't ibang kapanahunan. Ang tipan niya ay tunay, tapat, at totoong makapayarihan sa pagpapatupad ng mga pangako sa kaakibat nitong mga kautusan, palatuntunan, at kahatulan.

Gayon ngang sa natatanging kapanahunan ni Moses ay nakipatipan sa kaniya ang kaisaisang Dios sa taluktok ng bundok Sinai. Doon ay natamo niya ang sampung (10) kautusan na nasusulat sa tapiyas ng mga bato. Sa paglipas ng mga panahon ay ipinabatid ng ating Ama sa banal niyang si Jeremias, na Siya ay maglulunsad muli ng isa pang tipan sa sangbahayan ni Israel at ni Juda, na sinasabi,

JER 31:
31  Narito, ang mga araw ay dumarating, sabi ng Panginoon, na AKO’Y MAKIKIPAGTIPAN NG PANIBAGO sa sangbahayan ni Israel, at sa sangbahayan ni Juda.

32  Hindi ayon sa tipan na ipinakipagtipan ko sa kanilang mga magulang sa araw na aking kinuha sila sa pamamagitan ng kamay upang ilabas sila sa lupain ng Egipto; na ang aking tipan ay kanilang sinira, BAGAMAN AKO’Y ASAWA NILA, SABI NG PANGINOON.

KAUTUSAN LIPAS NA NGA BA, O HINDI PA?

SUPPORT:

Para sa inyong pakikibahagi at suporta sa sagradong gawaing ito. Click here