Relihiyoso ang Bayan, Ngunit Baon sa Kahirapan: Isang Lantad na Pagsisiyasat sa Ugat ng Pagbagsak ng Lipunan
✒️ “Hindi
relihiyon ang sagot kung ang sinasamba ay tradisyon, hindi ang katuwiran ng
Dios.”
๐ชง Panimula:
Isang Mapait na Katotohanan
Sa mata ng daigdig, ang Pilipinas ay isa sa
mga pinaka-relihiyosong bansa sa buong Asya — mga Simbahan sa bawat sulok, dasal
sa mga jeepney, rebulto sa tahanan, prusisyon sa kalye, at misa sa bawat araw
ng Linggo. Ngunit kasabay nito, ang bansa ay nananatiling isa sa pinaka-mahirap,
pinaka-korap, at pinaka-hati-hating lipunan sa rehiyon. Habang ang ating
mga karatig-bansa gaya ng Singapore, Taiwan, at Japan ay umuunlad, tayo ay tila
ba paatras nang paatras.
Bakit ganito ang kalagayan ng isang bansang
"malapit sa Dios"?
๐ Bahagi 1:
Mula sa Rurok ng Pag-asa Tungo sa Lalim ng Kahirapan
Noong mga unang dekada ng ikadalawampung
siglo, ang Pilipinas ay isa sa mga nangungunang ekonomiya sa Asya, halos
kasabay ng Japan sa antas ng kaunlaran. Ngunit ngayon, naiwan tayo ng
milya-milya — sa teknolohiya, edukasyon, ekonomiya, at sistemang pampamahalaan.
Gayong ang ating bansa ay punรด ng mga deboto,
dasal, at panata, bakit tila hindi dinirinig ang panalangin ng sambayanan?
Ang sagot: sapagka’t hindi ang dami ng
panalangin ang sinusukat ng Dios, kundi ang pagsunod sa Kaniyang katuwiran.
๐งฟ Bahagi 2:
Ang Papel ng Simbahan sa Pagkakagapos ng Lipunan
Hindi maikakaila: sa loob ng mahigit 400 taon,
ang simbahan — sa anyo ng sistemang Katoliko — ang siyang humubog sa
pananampalataya, paniniwala, at kaisipan ng sambayanang Pilipino. Ngunit ano ba
ang itinuturo nito?
- Pagdarasal sa mga rebulto at santo
- Pagbabayad para sa misa, dasal, o indulgencia
- Paniniwala sa purgatoryo at penitensiya
- Pagkiling sa tradisyon higit sa katarungan
Ang ganitong uri ng relihiyon ay hindi
nagtuturo ng tunay na pagsunod sa Espiritu ng Dios, kundi naglalagay ng belo
sa isipan ng tao. Hindi nito nililinang ang mapanuring kaisipan,
kundi binubulag ito sa mga aral ng mga pari’t papa.
Sa halip na:
“Alamin mo ang katuwiran, gampanan mo ang
kalooban ng Ama sa langit”,
ang turo ay:
“Magtiis ka sa hirap, at magdasal ka na lang kay Maria o sa patron mo.”
Ito ba ang relihiyong nagpapalaya?
๐ช Bahagi 3:
Kamangmangan Bilang Estratehiya ng Paghahari
Habang ang ibang mga relihiyon sa Asya — gaya
ng Budismo, Hinduismo, o Confucianism — ay nakapokus sa disiplina,
pagsasanay ng isip, at pag-abot ng kaliwanagan, ang relihiyon sa Pilipinas
ay nakatuon sa mga seremonya at ritwal na walang katuwiran.
Sa ganitong sistema:
- Hindi na tinuturuan ang mga tao na mag-isip, magtanong, at
magsuri
- Bagkus, itinuturo na sumunod, maniwala, at huwag magduda
- Ang kamangmangan ay ginagawang kabanalan
At sa likod ng lahat ng ito, nakikinabang
ang simbahan — sa salapi, sa impluwensiya, at sa kapangyarihang panlipunan.
๐ฅ Bahagi 4:
Idolatrya Bilang Pinag-uugatan ng Sumpa
Sa mata ng Dios, ang idolatrya — ang
pagsamba sa imahen at gawa ng kamay ng tao — ay kasuklam-suklam. At ito ay
matagal nang ugat ng kapahamakan sa mga bansa:
“Dahil sa mga kasuklam-suklam na bagay na ito,
ang lupain ay isinumpa.”
— Deuteronomio 7:25–26
Ang mga bansang Katoliko sa Latin America,
gaya ng Brazil, Colombia, at Mexico, ay lubos ding relihiyoso — ngunit sila rin
ay pugad ng:
- karahasan
- droga
- korapsiyon
- rebelyon
Iisa ang ugat: isang relihiyon na may anyo
ng kabanalan, ngunit walang Espiritu ng katotohanan.
๐ Bahagi 5:
Ang Tanging Daan sa Tunay na Kalayaan
Hindi lahat ng pag-akyat ng ekonomiya ay tanda
ng pagpapala. At hindi rin lahat ng kahirapan ay bunga ng kawalan ng Dios.
Ngunit kapag ang isang bayan ay tumalikod sa kautusan ng Dios, kahit
gaano ito kabusilak sa paningin ng tao, darating ang pagwasak.
“Ang bayan na walang pang-unawa ay mawawasak.”
— Hosea 4:6
Kaya’t ang lunas ay hindi bagong partido
pulitikal, hindi misa, at hindi seremonya — kundi ang pagbabalik
sa Salita ng Dios na ipinangaral ni Jesus, hindi ni Pablo, hindi ng mga teologo
ng Roma.
๐ก Conclusion
Hindi ang dami ng mga misa, rosaryo, o prusisyon ang batayan ng kabanalan ng isang bayan. Ang tunay na pagsamba sa Dios ay nakikita sa katarungan, awa, at katuwiran sa lipunan.
Habang patuloy nating pinahahalagahan ang pananampalataya, mahalaga ring suriin kung ito ba ay nakabatay sa Salita ng Dios, o nakabaon lamang sa tradisyon ng tao.
Panahon na upang buwagin ang huwad na anyo ng relihiyon, at itayong muli ang isang lipunang namumuhay sa liwanag ng Katuwiran ng Dios.
๐ฏ️ Pangwakas
na Panawagan
Hindi natin kayang baguhin ang bansa sa isang
iglap. Ngunit kung may isa man lang na mulat ang puso, kung may isa
mang makaalam ng katotohanan, iyon na ang simula ng paggising.
Kapatid, huwag nating ipagkait ang liwanag.
Ihayag natin ang katotohanan.
Itakwil ang huwad na relihiyon.
Isulong ang Espiritu ng kabanalan at katuwiran.
“At inyong makikilala ang katotohanan, at ang
katotohanan ang magpapalaya sa inyo.”
— Juan 8:32
๐ฌ Invitation
Inaanyayahan ka namin na sumali sa aming patuloy na pag-aaral ng Kasulatan at kasaysayan upang mas mapalalim ang iyong kaalaman sa katotohanan.
✔️ Komentaryo at tanong ay malugod naming tinatanggap.
✔️ Maging bahagi ng kilusan para sa pagbabalik sa orihinal na katuruan ni Cristo!
๐ Blessing
Pagpalain ka nawa ng Dios na Makapangyarihan sa lahat, nawa'y gabayan ka ng Kanyang Espiritu tungo sa kababaang-loob, pagsisisi, at tunay na kabanalan.
๐ Farewell
Hanggang sa muli, kapatid!
Mag-ingat ka palagi at magpatuloy sa paghahanap ng katotohanan—sapagkat tanging ang katotohanan lamang ang magpapalaya sa atin (Juan 8:32).
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento